تولد حضرت عیسی مسیح (ع)  

حکایاتی از مسیح

روزی حضرت عیسی(ع) نشسته بود و نظر می نمود به مرد پیری که بیلی به دست گرفته و به اهتمامِ تمام، زمین را برای زراعت می کَند. آن حضرت عرض کرد: خداوندا! طولِ اَمَل(آرزوی دراز) را از او بردار. چون دعای آن حضرت مستجاب شد، آن مرد، بیل را از دست انداخت و خوابید. پس عیسی(ع) گفت: خداوند! طولِ اَمَل را به او برگردان، پس همان ساعت برخاست و بیل را گرفته، مشغول کار شد. حضرت از او پرسید: چرا بیل را انداختی؟ و دیگر برداشتی؟ گفت: در اثنای عمل به خاطرم افتاد که: تا کی کار خواهی کرد؟ و به این مرتبه از پیری رسیده ای و نمی دانی که از عمر تو چه مقدار باقی خواهد بود، پس بیل را انداختم و خوابیدم. باز به خاطرم رسید که تا زنده ای، معیشتی می خواهی، پس برخاستم و مشغول کار شدم.

فرزند صالح

روزی حضرت عیسی(ع) بر قبری گذشت که صاحبش را عذاب می کردند. پس، سال دیگر از آن قبر گذشت، صاحبِ قبر را عذاب نمی کردند. پس مناجات کرد: خداوندا! سال قبل بر این قبر گذشتم، صاحبش را عذاب می کردند و امسال که گذشتم، عذابش برطرف شده بود، سبب این چیست؟ وحی رسید به آن حضرت که: ای روح اللّه ! صاحب این قبر فرزندی داشت، چون به سن بلوغ رسید، صالح شد و راهی از راه های مسلمانان را برای ایشان اصلاح نمود که عبورشان از آن آسان باشد و یتیمی را به نزد خود جا داد، پس آمرزیدم او را به آن چه فرزند او کرد.

استغفار

روزی عیسی(ع) به یحیی(ع) گفت: اگر در حق تو بدی را بگویند که در تو باشد، بدان که آن گناهی است که به یاد تو آورده اند، پس توبه و استغفار کن از گناه و اگر بگویند در حقّ تو گناهی را که در تو نباشد، پس بدان که آن حسنه ای است که برای تو نوشته شده است، بی آن که تَعَبی(سختی) بکشی و سختی متحمل شوی.

دنیا

دنیا را مصوّر گردانیدند برای عیسی(ع) به صورت پیرزالی(پیرزن) مهیب که دندان هایش ریخته بود و خود را به همه ی زینت ها آراسته بود. پس، آن حضرت از او پرسید: چند شوهر کرده ای؟ گفت: اَحصا(شمردن) نمی توان کردن! فرمود: همه مُردند یا همه تو را طلاق دادند؟ عرض کرد: بلکه همه را کشتم! عیسی(ع) فرمود: وای بر حال شوهرهای باقی مانده ی تو، که می بینند که تو هر روز یکی را می کشی و از تو حَذَر نمی کنند و عبرت از حالِ گذشتگان نمی گیرند.

کلامی از اللّه به روح اللّه
 
در حدیث موثق از حضرت صادق(ع) منقول است که: از جمله مواعظی که حق تعالی به عیسی(ع) وحی فرمود این بود که: ای عیسی! منم پروردگار تو و پروردگار اجداد تو. نامِ من واحد است و منم یگانه که تنها همه چیز را خلق کردم و همه چیز از صُنعِ من است و همه ی خلق در قیامت به سوی من برمی گردند. ای عیسی! تویی مسیح و با برکت به امر من و تو خلق می کنی از گِل مانند هیأت مرغ به اذن من و تو زنده می کنی مردگان را به کلامِ من؛ به سوی من رغبت نما و از عِقاب من ترسان باش که پناهی نمی یابی از عذاب من مگر آن که به سوی من آیی. ای عیسی! مرا نزدیک دان به خود چنان چه آن چه در خاطرِ تو می گذرد به تو نزدیک است و یاد کن مرا برای ذخیره ی آخرت خود و تقرُّب جو به سوی من، به کردنِ نوافل و سنت ها و بر من توکل کن تا کارهای تو بسازم و بر غیرِ من اعتماد مکن که کارهای تو را به او گذارم و یاری تو نکنم. ای عیسی! صبر کن بر بلاهای من و راضی باش به قضاهای من و چنان باش که من می خواهم که چنان باشی. به درستی که من می خواهم اطاعتم کنند و معصیت من نکنند. ای عیسی! زنده دار یاد مرا به زبان خود و جا ده محبت مرا در دلِ خود. ای عیسی! بیدار و آگاه باش در ساعت هایی که مردم در خواب غفلتند و بیان کن برای مردم، لطایف و حکمت های مرا. ای عیسی! رغبت کننده باش به ثوابِ من و ترسان باش از عذاب من و بمیران دلِ خود را از خواهشِ شهوت های دنیا به ترس از من. ای عیسی! سعی کن در نیکی ها به قدرت طاقتِ خود تا معروف گردی به نیکی به هر جانب که متوجه شوی. ای عیسی! حکم کن در میان مردم به آن چه به جهت خیرخواهی ایشان به تو وحی کرده ام و حکمِ مرا در میانِ ایشان بر پا دار، به تحقیق که فرستاده ام برای تو کتابی را که شفابخشنده ی سینه ها است از مَرَض های شک و شبهه ی شیطان. ای عیسی! به راستی می گویم که ایمان نمی آورد به من کسی از خلقِ من، مگر آن که خاشع و گریان می شود برای من، و خاشع نمی شود برای من مگر آن که امید می دارد از من ثوابِ مرا. پس گواه می گیرم تو را که او ایمن است از عِقابِ من تا تغییر ندهد دین مرا و بَدَل نکند سنَّت مرا. ای عیسی! با خشوع باش و صبر کننده باش، پس خوشا حال تو اگر برسد بر تو آن چه وعده داده ام صبر کنندگان را. ای عیسی! هر روز تعلُّقی از تعلُّق های دنیا را از خود دور کن تا آخر بر تو دشوار نباشد ترک دنیا. پس به راستی می گویم که در دستِ تو نیست مگر همان ساعت و روزی که در میانش هستی. ای عیسی! به درستی که از تو سؤال خواهم کرد در قیامت، پس رحم کن بر ضُعَفا، چنان چه من بر تو رحم می کنم و قَهر و زجر بر یتیمان مکن. ای عیسی! دلِ خود را به من شاد گردان و بسیار یاد کن مرا در خلوت ها و بدان که من دوست می دارم که تضرُّع کنی به درگاه من و باید که در حالِ مناجات من، زنده دل باشی نه مرده دل. ای عیسی! این دنیای فانی را نپسندیدم برای ثواب آن ها که پیش از تو بودند و نه برای عِقابِ آن ها که انتقام از ایشان کشیدم، بلکه ثواب و عِقاب هر دو را به آخرت انداختم که ابدی است و زوال ندارد. ای عیسی! چنان چه شایسته نیست دو زبان در یک دهان و دو دل در یک سینه، هم چنین دو غرض و دو محبت و دو خیال در یک دل نمی باشد. پس محبتِ غیرِ مرا از دلِ خود به دَر کن تا اعمالِ تو برای من خالص گردد. ای عیسی! مرا دعا کن مانند دعای غرق شده که او را فریاد رسی نباشد.

کلامی از مسیح

از حضرت عیسی(ع) منقول است که فرمود: خوشا حال آنان که بر یکدیگر رحم می کنند، ایشان مرحومند به رحمت الهی در روز قیامت؛ خوشا حال آنان که اصلاح می کنند در میان مردم، ایشان مقربان درگاه حقّند در قیامت؛ خوشا حال آنان که دل های خود را پاک کرده اند از اخلاقِ ذمیمه، ایشان محل رحمت خاص الهی اند در قیامت؛ خوشا حال آن ها که تواضع و فروتنی می کنند در دنیا، ایشان بر منبرهای پادشاهی خواهند بود در روز قیامت؛ خوشا حال مساکین و فقیران که از برای ایشان است ملکوت آسمان. خوشا حال آن ها که در دنیا به اندوه می گذرانند که شادی برای شان است در قیامت؛ خوشا حال آنان که در دنیا گرسنه و تشنه می باشند برای خشوع نزد خدا که از رحیقِ(شراب خالص) بهشت در قیامت می آشامند؛ خوشا حال آنان که به پاکدامنی از مردم دشنام می شنوند و صبر می کنند که ملکوت آسمان برای ایشان است؛ خوشا حال شما اگر حسد بر شما برند مردم و دشنام دهند شما را و هر کلمه ی قبیحی در حق شما گویند، پس شاد شوید و خوشحال گردید که به سبب این، مزد شما در آسمان بسیار خواهد بود. کم سخن گفتن حکمتی است بزرگ، پس بر شما باد به خاموشی که راحت نیکویی است و موجبِ کمی وِزْرْ(گناه) و سبک شدن گناهان است. خوشا حال آن کسی که دینش به چشم دل باشد نه به چشم سر و نظر مکنید بر عیب های مردم مانند آقایان و نظر کنید بر عیب های خود مانند بزرگان.

نویسنده: محمدباقر مجلسی
منبع: سایت حوزه