ازمدادبیاموزیم
پسرک، پدربزرگش راتماشا کردکه نامه ای می نوشت.بالاخره پرسید:ماجرای کارهای خودمان رامی نویسید،درباره من می نویسید؟پدربزرگ ازنوشتن دست کشید،لبخندزدوبه نوه اش گفت:درست است،درباره تومی نویسم.می خواهم وقتی بزرگ شدی مثل این مدادبشوی.پسرک باتعجب به مداد نگاه کردوچیزخاصی درآن ندید:امااین هم مثل بقیه مدادهایی است که من دیده ام.
«بستگی داردچطوربه آن نگاه کنی.دراین مدادپنج صفت است که اگربه دست شان بیآوری تمام عمرت بادنیابه آرامش می رسی:
صفت اول:می توانی کارهای بزرگ کنی،امانبایدهرگزفراموش کنی که دستی وجودداردکه هرحرکت توراکنترل می کند.اسم این دست،خداست.اوهمیشه بایدتورادرمسیراراده اش حرکت دهد.
صفت دوم:گاهی بایدازآنچه می نویسی،دست بکشی وازمدادتراش استفاده کنی.این باعث می شود مداد کمی رنج بکشد.اماآخرکار،نوکش تیزترمی شود.پس بدان که بایدرنج هایی راتحمل کنی،چراکه این رنج باعث می شودانسان بهتری شوی.
صفت سوم:مداد،همیشه اجازه می دهدبرای پاک کردن یک اشتباه ازپاک کن استفاده کنیم.بدان که تصحیح یک کارخطا،کاربدی نیست،درواقع برای اینکه خودت رادرمسیردرست نگه داری مهم است.
صفت چهارم:چوب یاشکل خارجی مدادمهم نیست،ذغالی اهمیت داردکه داخل چوب است پس همیشه مراقب باش درونت چه خبراست؟
وسرانجام،پنجمین خاصیت :مدادهمیشه اثری ازخودبرجای می گذارد.بدان هرکاردرزندگی ات می کنی،ردی برجای می گذارد؛پس سعی کن نسبت به هرکاری که می کنی هشیارباشی وبدانی چه می کنی. (چون رودجاری باش)
