موهبت هایت رابنگرنه محدودیت هایت را

امروزدختری رادیدم باموهایی طلایی،به اوغبطه خوردم،خیلی بشاش به نظرمی رسید.هنگام پیاده شدن درراهرو اتوبوس می لنگیداوفقط یک پاداشت وباعصاراه می رفت اماهنگام عبور،لبخندمی زد.                                                      اوه،خدایا مرابه خاطرهمه گله هایم ببخش من دوپادارم دنیاازآن من است توقف کردم تاآبنبات بخرم جوانی که آن رامی فروخت،خیلی سرش شلوغ بود،بااوصحبت کردم و هنگامی که اوراترک کردم،گفت:مرسی شماخیلی مهربان هستید ازصحبت باافرادی مثل شما لذتمی برم.من نابیناهستم.اوه، خدایامرابه خاطرهمه گله هایم ببخش من دوچشم بینا دارم دنیاازآن من است. مدتی بعدوقتی درطول خیابان پیاده می رفتم کودکی،باچشمان آبی دیدم ایستاده بودوبازی کردن،دیگران راتماشا می کرد.لحظه ای توقف کردم وگفتم:عزیزم توچراباآنهابازی نمی کنی...؟بدون آنکه عکس العملی نشان دهد روبرورانگاه می کرد.فهمیدم که اونمی شنود.اوه،خدایامرابه خاطرگله هایم ببخش من دوگوش شنوادارم، دنیا ازآن من است.باپاهایی که مرابه هرکجا می برد،باچشمانی که می تواند طلوع خورشیدرانظاره گرباشد،باگوش هایم که چیزهایی راکه بایدبدانم ،می شنود.
اوه خدایا مرابه خاطرگله هایم ببخش من«سلامت»هستم دنیاازآن من است.

ازکتاب به بلندای فکرت پروازخواهی کرد